Schrijven met je innerlijk kind hoe doe je dat?
Wanneer je me al een tijdje volgt weet je dat een van de belangrijkste tools waarmee ik werk aan een liefdevolle relatie met je zelf en van daaruit met de ander, schrijven met je innerlijk kind is. Voor veel mensen een abstracte opdracht die zorgt voor veel weerstand terwijl het zo een concrete en waardevolle oefening is.
Daarom deel ik vandaag ter inspiratie graag een prachtige tekst met je. Schrijf het gewoon over en vul in wat voor jou geldt, laat weg wat niet resoneert en vul aan wat erbij je opkomt zodat het jouw verhaal is.
LIEVE KLEINE (vul je eigen naam in),
Wat heb je toch veel gedragen.
Veel van mama Veel van papa.
Zelfs van je opa en oma
Jij droeg hetJe droeg het met liefde
Je droeg het zonder morren
Maar wist je dat die (vul zelf in) pijn die je vaak hebt niet van jou is.
lieve……. Wist je dat die schouders van je niet gemaakt zijn al die zwaarte van je papa te dragen. Alles waar hij van wegrende. Hij moest hard werken en doorgaan. Hij kon niet anders. Wist je dat die negatieve stemmetjes helemaal niet de jouwe zijn.
En al die keren dat mama t niet meer zag zitten. Jij had het door en nam wat van haar over hè ‘Ik draag t wel mama dan hoef jij niet zo verdrietig te zijn’Je deed t uit liefde En al die keren dat je even echt volle aandacht nodig had. En die er niet voor je was. En je je helemaal terugtrok in stilte Of juist negatieve aandacht ging vragen. Om maar wat contact te hebben.
Het is niet gek hè dat je nu je gevoel niet altijd kan uiten. Contact maken soms zo spannend vindt. En niet goed weet wat je nodig hebt. Al die keren dat je ‘mama’ wilde roepen. Maar je inhield. Die ongeschreeuwde schreeuw. Die zit nog vast in je keel, liefje. Vandaar zo vaak die keelpijn. Of die moeite met zingen en vrijuit spreken. Al die keren dat er spanning was. Maar niks uitgesproken werd. En jij t haarfijn doorhad. En de harmonie terug wilde krijgen. Grapjes ging maken of het ideale kind ging uithangen Je kon niet anders
Al die keren dat je iets wilde aankaarten. Maar je inhield voor de goede vrede. En je nu als volwassene nog steeds zo vaak niet gehoord voelt. Al die keren dat ze je wegduwden. Of juist claimden en aan je trokken. Al die keren dat je iets anders voelde dan er gezegd werd. Vind je het gek dat je zo vaak aan je gevoel twijfelt. En soms de verkeerde mensen aantrekt. Dus wees mild voor jezelf als je naar die sigaret grijpt. Als je je mond vol met snoep stopt. Of voor welk overlevingspatroon dan ook.
Wees mild dat je hebt gedaan wat je deed.Wees mild dat je het niet wist. En nu als volwassenen soms nog steeds niet .En wees ook mild voor je ouders. Ze konden blijkbaar niet beter dan dit. Ook zij hadden gewonde ouders. Je hebt het leven van ze gekregen Het grootste cadeau .Maar het is tijd. Het is tijd. Het is nu tijd voor jou. Het wegrennen heeft z’n doel gehad. Nu mag je erbij gaan zijn. Alles voelen. Nu mag je jezelf alle liefde geven. Je kleine bij de hand nemen en samen ontdekken.
Tijd om het geluk te nemen. Stapje voor stapje. Op jouw tempo. Op te gaan staan. Tijd om goed voor jezelf te gaan zorgen. Jezelf niet meer voor te liegen. Verantwoordelijkheid te nemen voor alles wat er in je leeft. Je schouders weer van jou te laten zijn. Ze te laten bewegen hoe ze willen. Je keel weer vrij te maken. Je stem weer te laten horen. De tranen van je moeder los te laten. Haar verdriet terug te geven. Je vader zijn eigen last te laten dragen. Het is niet aan jou. Het is niet van jou. En misschien ook wel niet van hen. Maar van nog meer generaties terug.
Je deed t uit liefde. En dat deed je super goed. Wat ben je sterk. Ongelooflijk sterk. Sterker dan je wee.t En wat is het een lange weg hè. Zeker niet altijd makkelijk. Maar nu is t nu écht tijd voor jou. Lieve kleine grote jij.
Tekst: Carlijn Volders
